Πηγή: https://doi.org/10.1007/s10706-018-0636-2[1]

Η μέθοδος του αλατούχου διαλύματος διεξάγεται με τη χρήση ενός ξηραντήρα κενού. Η μέθοδος αυτή βασίζεται στην θεωρία πως το δυναμικό του νερού (μύζηση) σχετίζεται με μια συγκεκριμένη πίεση υδρατμών του νερού στο σύστημα εδάφους – νερού[2]. Η σχετική πίεση υδρατμών σε ισορροπία με το σύστημα χαρακτηρίζεται από τη σχετική υγρασία του. Επομένως, η μύζηση μπορεί να εφαρμοστεί δημιουργώντας σχετική υγρασία, η οποία συσχετίζεται με την συγκέντρωση του αλατούχο διαλύματος που τοποθετείται στον ξηραντήρα. Η εξίσωση[3], η οποία συσχετίζει την μύζηση με την μοριακότητα του διαλύματος είναι:

ψ=4598,95 x 1.00122 m (1)

Αλατούχο διάλυμα με συγκεκριμένη μοριακότητα, η όποια αντιστοιχεί σε μία τιμή μύζησης, τοποθετείται στον ξηραντήρα για να παράξει πίεση υδρατμών. Τα εδαφικά δείγματα, επίσης, τοποθετούνται στον ξηραντήρα και ζυγίζονται περιοδικά έως ότου η διακύμανση του βάρους τους να είναι αμελητέα. Η συγκεκριμένη μέθοδος χρησιμοποιείται για  τον υπολογισμό μυζήσεων άνω των -1500 kPa.

1. Rahardjo, H., Satyanaga, A., Mohamed, H., Yee Ip, S. C., & Shah, R. S. (2018, July 17). Comparison of Soil–Water Characteristic Curves from Conventional Testing and Combination of Small-Scale Centrifuge and Dew Point Methods. Geotechnical and Geological Engineering, 37(2), 659–672. https://doi.org/10.1007/s10706-018-0636-2

2. Agus, S.S., Leong, E.C. & Rahardjo, H. (2001). Soil–water characteristic curves of Singapore residual soils. Geotechnical and Geological Engineering 19, 285–309. https://doi.org/10.1023/A:1013175913679 

3. Marinho, Fernando. (1994). Shrinkage behaviour of some plastic soils.