Πηγή: https://doi.org/10.1007/s10706-018-0636-2[1]

Το κύριο τμήμα των κελιών Tempe και τoυ θαλάμου μύζησης είναι μία πορώδης κεραμική πλάκα. Πριν την διεξαγωγή της μέτρησης, η κεραμική αυτή πλάκα διαβρέχεται μέχρι τον κορεσμό με απαερωμένο και απιονισμένο νερό. Το εδαφικό δείγμα στην συνέχεια τοποθετείται εντός του κελιού Tempe  και διαβρέχεται με απαερωμένο και απιονισμένο νερό μέχρι τον κορεσμό, από την κορυφή του κελιού[1]. Μετά τον κορεσμό το βάρος του κορεσμένου εδαφικού δείγματος και του κελιού Tempe καταγράφεται. Το σύστημα πίεσης αέρα συνδέεται από την κορυφή του κελιού ούτως ώστε συγκεκριμένη πίεση να εφαρμοστεί στο εδαφικό δείγμα ώστε να δημιουργηθεί αντίστοιχη μύζηση. Ο αέρας δεν διαφεύγει μέσω της πορώδους κεραμικής πλάκας όταν υψηλότερη πίεση αέρα εφαρμόζεται στο κελί, εφόσον η κεραμική πλάκα διατηρείται κορεσμένη. Γι’ αυτό το λόγο το κατώτερο μέρος του κελιού τοποθετείται σε μία δεξαμενή γεμάτη με νερό για να διατηρήσει το βαθμό κορεσμό της κεραμικής πλάκας. Η ζύγιση του δείγματος ανά τακτά χρονικά διαστήματα είναι επιβεβλημένη για την συγκέντρωση επαρκών δεδομένων για την διακύμανση του όγκου του νερού στο εδαφικό δείγμα σε διαφορετικές τιμές μύζησης. Με τη χρησιμοποίηση της συγκεκριμένης μεθόδου μπορούν να υπολογιστούν μυζήσεις έως -100 kPa.